Лампа утларыннан якты алып,
Өлкән буын элек көн күргән.
Беркөн килер «шушы» замананы
Ул чагында әле кем белгән?
Бары белән яши белгән алар,
Мал артыннан дөнья кумаган.
Тирен түгеп тапкан һәр табышын
Кайтып хәмер белән юмаган.
Талчыбыктан үреп бала туса,
Өй түренә бишек элгәннәр.
Югалтмыйча дин һәм телебезне,
Мирас итеп саклап килгәннәр.
Ә без бүген бөтен булган барын
Кыйбласыз көймә сыман җилләр
Заманалар үзгәрә, дип хәзер
Карашлар да безнең үзгәрә.
Яңа буын өчен ак-кара бер
Колак салмый алар сүзләргә.
Җырлары да бүген башкача шул.
Хыяллар да, өметләр дә сүнә.
Сүнә тормышларга ашмыйча.
Аңлау читен, кая бара дөнья.
Изеп, телеп кеше бәгырьләрен?
Төнге барда төкереп дөньясына
Югалталар яшьләр кадерләрен..
Ата-ана аңлый алмый бүген
Үзе тапкан газиз баласын.
Киләчәктә безне нәрсә көтә.
Атнабайның сүзе искә төшә.
Болай диде шагыйрь ачынып:
«Күкрәк сөтедәй саф ана телен
Ни урысча, ни татарча белмәс
Наркотикка җанын алыштырган,
Исерткечтән бахыр интегә.
Акылына килеп, башын бәрә-бәрә,
Каян белсен иман барын бала.
Ни көтәргә аннан, ата-ана
Изгелекләр җирдә кылмаса.
Уянырга кирәк бүген безгә.
Бүген кирәк, түгел иртәгә.
Без бит әле тиеш балаларны.
Тана сөте белән керми бит ул.
Кемгә үпкәләргә, яшьләребез
Галия Гайнетдинова. Казан.