Тол хатыннар биюе. (Р. Сафин)

Сәсрәп тора улар бейегәндә,
Күктә түгел, залда ут-йәшен.
Күңелдәре – ярты-йорто бәхет,
Етем яҙмыш өсөн тулышҡан,
Бейей улар арып йығылғансы,
Ләғнәт уҡып ҡанлы һуғышҡа.
Күргәнем бар минең
Аяҡһыҙҙар бейегәнен
45-тә – Еңеү көнөндә.
(О ул бейеү! Ул ажарлы бейеү
Күҙ алдымдан китмәй бөгөн дә.)
Матур баҫа белмәй улар, ләкин
Күр, уларҙа күпме ут яна!
Йөҙҙәрендә – шатлыҡ, күҙҙәрендә
Әле булһа нәфрәт һаҡлана.
Ышанмайым: өҙөлөп ҡалған аяҡ
Онотолалыр яйлап, тигәнгә.
Туҡ-туҡ – гүйә, шулай раҫлай улар
Еңә барыу көсөн тормоштоң.
Күргәнем бар... сығып киткәнем бар,
Ауыр һулап байрам залынан.
Ах, күрмәһәм ине шул бейеүҙе,
Ах, күрмәһәм ине яңынан!