Тәрбия үзеңнән башлана

– Мин үзем дә кечкенәдән спортны яратып үстем. Тренировкалардан соң спорт залында йоклап калган чакларым да була торган иде. Яраткан шөгылем мине Акмулла исемендәге Баш­корт дәүләт педагогия уни­вер­си­те­тының физкультура факультетына алып килде. Әле­ге көн­дә район мәгариф бү­ле­ге методистымын.

Безнең районда спорт­ның күп төрләре үсешкән. Шулар арасында Идрис Гый­лә­җев җи­тәкләгән кө­рәш­челәр спорт мәк­тәбенең уңыш­лары зур­дан. Ике улым да алты яшь­тән үк әлеге мәктәп тәр­бия­лә­нү­че­лә­ре. Әл­бәттә, баштарак җи­ңел булмады, елап, авыртынып кайткан, вак травма алган чаклары да бар иде. Көндәлек ныкышмалы кү­некмәләр үз нә­ти­җә­­сен бирде: беренче ярышларда ук «Медвежонок» ачык төбәк­ара турнирында 3нче урын алдылар.

Мин үзем спортның берничә төрен үз итәм. Тормыш иптәшем дә райондагы күп спорт чараларында актив катнаша, фитнес белән шөгыльләнә.

Улларыбызга һәр төрле каналларны тәртипсез рәвештә карарга, телефонда чокынырга рәхсәт итмибез. Бары интеллектны һәм дөньяны танып белүне үстерүче каналларга гына вакыт бүләргә була. Кич 10-11 сәгатьтән соң да калмый ятарга, ә иртән иртәрәк торып зарядка ясау, яңа пешерелгән ботка ашауны гадәткә керттек. Баланы дисциплинага өй­рә­тәм дисәң, режим белән яшәүдән башларга кирәк. Аллаһка шө­кер, улларыбыз яхшы укый, робототехника бе­лән кызыксына. Шахматка йө­рер­гә дә теләкләре бар, ләкин әлегә вакытлары җит­мирәк.

Шуны әйтәсем килә: кеше өчен иң зур байлык – ул сәламәтлек. Аны саклау һәм ныгыту гаиләдән башланырга тиеш. Моның өчен вакытыңны кызганырга кирәкми һәм, әлбәттә, үзең алар өчен үрнәк булырга кирәк.