Биргәнсең син миңа ал нурын таңнарның.
Җыйгансың син миңа бар гөлен даланың.
Биргәнсең канатлар талпыныр чагымда.
Балалык рәхмәтем җырымда чагыла.
Кадерләп үстергән мин синең җимешең,
Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың.
Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын.
Күңелең назларын күзеңнән таныймын.
Боларга бәрабәр ни генә бирәем,
Бердәнбер бүләгем — тугры йөрәгем.
Итә күр канәгать, риза бул шушыңа.
Үзеңә аталган җырымны кушып ал.
Бурычлы сиңа мин, әнкәем-алтыным,
Сиңа дип эзләдем дөньяның асылын.
Ай белән кояшны бирим дип уйладым,
Үрелеп алырга җитмәде буйларым.