«Догаларым саклый улымны»

Күрдем авылында гомер итүче Әлфия Хәбибрахманованың «Иисус» позывнойлы улы Илназ да 2022 елның сентябрендә махсус хәрби операция зонасына мобилизацияләнә.

– Хәзер инде элеккечә ашаганым, элеккечә йоклаганым юк. Телефонга ят номердан шалтыратсалар да, йөрәгем дерт итә. Тормышым бөтенләй үзгәрде. Яңача яши башладым. Ятсам да, торсам да бер генә уй – балам исән-сау булсын, – ди Әлфия.

Әлфия Өлфәт кызы тумышы белән Яңавыл районы Бәдрәш-Актау авылыннан. Вояды урта мәктәбен тәмамлаганнан соң, медицина хезмәткәре булу теләге аны Сарапул медицина училищесына алып килә. Кулына диплом алган яшь кыз туган ягына кайтып, «Воядинский» совхозындагы профилакторийда хезмәт юлын башлый. 1990 елда Акылбай авылы егете Альберт Хәйдәров белән чәчләрен чәчкә бәйли ул. Гаиләгә шатлык өстәп, бер- бер артлы кызлары Финия, уллары Ильяс, Илназ туа. Әлфиягә Акылбай фельдшер-акушерлык пунктында фельдшер вазыйфасын тәкъдим иткәч, сөенеп эшкә тотына. ФАП ябылгач, авыл клубында җыештыручы булып хезмәт салырга да туры килә аңа. Ләкин тату гаилә тормышына зур кайгы килә – гаилә башлыгы Альберт бакыйлыкка күчеп, өч бала белән Әлфия ялгыз кала.

– Балаларым белән әти-әнием йортына кайтырга туры килде. Әтием авыр чирле иде. Балалар кечкенә, шаяралар, тавышланалар. Әтиемә комачауламасыннар, дип, авылдагы иске генә бер йортны алып, шунда күчендек. Чолан төзеп, киртә-курасын ныгыттым. Мин кечкенәдән балта-пычкы тотып үстем. Ат җигеп су ташу, утын кисү, яру эшләрен дә бер кыенлыксыз башкара идем. Тол калгач та бу эшләрне балалар белән бергәләп башкардык. Ялгызмын, дип тормадым, малын да карадым, кош-кортын да үрчеттем. Кыш чыгарлык утынын да хәзерли идем, – дип искә ала үткән елларын Әлфия Өлфәт кызы.

2011 елда язмыш аны Күрдем егете Финус Хәбибрахманов белән очраштыра.

– Яңавыл вокзалында авылга кайтырга автобус көтеп утыра идем, Финус Пыть-Ях шәһәренә эшкә китеп бара. Менә шунда очраклы рәвештә генә танышып киттек. Телефоннан сөйләшеп тордык. Бу вакытка инде аның да гаилә тормышы таркалган иде. Туганнарым, балалар белән танышыр өчен башта Финус Акылбайга килде, аннан инде мине әнисе янына Күрдемгә алып килде. Булачак кәйнәм: «Кайтмыйсың, бездә каласың», – диде. Мин дә, инде хәтсез генә нужа шулпасы чөмрергә өлгергәч, аптырап калмадым: «Балама укырга урын булса, калам», – дидем. Илназ әле ул вакытта мәктәптә укый иде. Озак та үтми Финус мәктәптән белешмә алып, мине Күрдемгә килен итеп алып кайтты, – дип сөйләп үтте Әлфия. – Менә шулай тату гына яшәп киттек. Башта аерым яшәдек. Ләкин кәйнәмне тәрбияләргә кирәк булгач, төп йортка күчендек. Ремонт эшләп, заманча шартлар булдырдык. Бер бүлмәдә кәйнәм Мәүә, икенче бүлмәдә әнием Рәйхананы сабый бала урынына тәрбияләп, бер-бер артлы соңгы юлга озаттык. Алты ай эчендә өч якын кешемне югалтырга туры килде. Шулай ук Финусның абыйсы Айрат та соңгы көннәренә кадәр безнең янда булды.

Тыныч кына яшәп ятканда, илебездә тынгысыз көннәр башланды. Махсус хәрби операция башланып китүе барыбызның ла күңеленә авыр йөк булып ятты. Ә инде мобилизация игълан ителүе бөтен тынычлыкны алды. Районыбыздан мобилизацияләнгән ир-егетләр арасында Әлфия Өлфәт кызының улы Илназ да була.

– Чакыру кәгазе килгәндә, Илназ Мәскәүдә эштә иде. Телефоннан хәбәр иткәч, кайтып җитте. «Кирәк булгач, барам, әни», – диде. Армия хезмәтенә дә сәламәтлеге буенча бармый кала ала иде, ләкин анда да үз теләге белән китте балам. Менә өченче ел инде ут йотып яшим, – дип искә алды ул көннәрне ана.

Әнисе монда ут йотса, Илназ анда әнисе өчен борчыла. Зарланып, әнисен кайгыртудан  ни файда? Чын ир-егет әнә шундый булырга тиеш тә! Ә ул инде армиядә булган, чыныгу алган, әни кадерен белергә өйрәнгән. Кыю якташыбыз намуслы хезмәте өчен «За освобождение Донбасса», «За воинскую доблесть», «Водитель» медальләре, БР Башлыгының, район хакимиятенең Рәхмәт хатлары белән бүләкләнгән. Батыр йөрәкле патриот ул үстергән Әлфия һәм Финус Хәбибрахмановларга уллары хезмәт иткән часть командованиесенең, район хакимиятенең, Күрдем авыл Советының Рәхмәт хатлары тапшырылган.

– Бәйрәмнәрдә чәчәкләр дә, бүләкләр дә көтмибез. Газиз балаларыбыз исән булса, шул җитә безгә. Кайчакта өч-дүрт көнгә бер тапкыр улым: «Әни, бар да яхшы», – дигән хәбәр сала. Шул сүзләр канатлар куя инде! Көннәрем яктырып китә, ризыклар тәмләнә, яшисе килә башлый, – ди яугир анасы. – Күпме әниләрнең балалары бүген ил сагында. Мондагылар тыныч тормышта яшәсен, сабыйлар бәхетле булсын, ди алар. Ничек инде горурланмыйм ди?! Ана өчен баласының илне саклавы – зур горурлык! Инде алдагы көннәремдә дә балаларымның игелеген күреп, аларның бәхетенә сөенеп яшәсәм иде, дип, белгән догаларымны укыйм. Һәм догаларым улымны да саклап йөртер дип ышанам.

Аллаһка шөкер, балалары йөзенә кызыллык китерми Әлфиянең. Финия БГУның Нефтекама филиалында белем алып, филолог белгечлегенә ия була. Күрдем егете Раданис Сәхипгәрәев белән гаилә корып, өч бала тәрбиялиләр. Әйтергә кирәк, Финия Альберт кызы  мобилизация игълан ителгәннан башлап волонтерлык эше белән шөгыльләнә. Күрдем авыл Советы биләмәсеннән СВОга киткән егетләргә ярдәм оештыру, җыю һәм озатуда аның өлеше бик зур. Улы Ильяс гаиләсе белән Нефтекамада төпләнгән. Әниләр догасы балаларны саклый, диләр. Әниләр генә түгел, бүген һәрберебез тизрәк сугышлар тәмамланып, якташ яугирләребез исән-сау туган якларыбызга кайтсын да тыныч тормыш дәвам итсен иде теләктә.